Vroeger schreef men brieven. Tegenwoordig wordt er alleen nog maar gesmst! Goede vrienden Melle en Elon schrijven elkaar op hard//hoofd wekelijks brieven over zaken die anders alleen in het holst van de nacht op een godverlaten kruispunt in de stad ter sprake komen. Deze keer Elons felle Bijbelse reactie op Melle’s droge analyse." /> Vroeger schreef men brieven. Tegenwoordig wordt er alleen nog maar gesmst! Goede vrienden Melle en Elon schrijven elkaar op hard//hoofd wekelijks brieven over zaken die anders alleen in het holst van de nacht op een godverlaten kruispunt in de stad ter sprake komen. Deze keer Elons felle Bijbelse reactie op Melle’s droge analyse." />
Asset 14

Beste Melle III

Dit is de reactie op Melle's brief van vorige week.

Amsterdam, 22 oktober 2009

Ha Melle,

Om maar met de deur in huis te vallen: zonder aanwijsbare reden ben ik vandaag in een Bijbelse bui en daarom zul je Bijbelse antwoorden krijgen.

Je vraagt je af of het woord ‘quarterlifecrisis’ (ik had er nog nooit van gehoord, maar als jij het zegt zal het wel kloppen) verwijst naar iets dat altijd al bestaan heeft, maar nooit eerder als zodanig benoemd werd, of dat het, zoals je zegt, ‘een reëel probleem benoemt, dat kennelijk nieuw is en dus iets zegt over onze maatschappij.’ Jij stelt terecht dat ik voor het laatste ga, terwijl uit jouw brief blijkt dat je mijn kritiek van alle tijden vindt. Ik denk echter dat als het woord ‘quarterlifecrisis’ eerder nog niet bestond, dit kwam omdat er simpelweg nog niet zoiets was. Dit kwam pas toen wij het als zodanig gingen benoemen. Waarom? Je hoeft de eerste bladzijde van de Bijbel maar open te slaan en daar staat het. ‘In den beginne schiep God de hemel en de aarde.’ Hoe schiep hij de hemel en de aarde? Door te spreken. Door het woord. ‘En God zei: ‘Er zal licht zijn,’ en er was licht.’ Pas als we iets benoemen, bestaat het ook echt. Vandaar dat katholieke kindertjes pas bij de doop, het eerste sacrament, hun naam krijgen.

Ik vind het idee van een quarterlifecrisis overigens totale onzin. Het suggereert dat het slechts een fase is waar je mettertijd wel weer uitgroeit. Maar als mijn kritiek en twijfel slechts een te passeren station is, waar doe ik het dan voor? Als ik weet dat mijn mening slechts een schil is die vanzelf af zal slijten, waarom zou ik het dan überhaupt aan jou schrijven? Als ik beter stil kan zitten en kan wachten tot mijn welgemeende overtuiging weer overwaait, wie houd ik dan voor de gek? Ik geloof niet dat ik jou voor de gek houd en ik geloof zeker niet dat ik mezelf voor de gek houd. De ergernis die ik in mijn vorige brief naar jou beschreef, is nu eenmaal wat ik vind. Als jij zegt dat die ergernis van alle tijden is, dat het slechts een fase is, dan zeg je dat ik er over een paar jaar wel overheen gegroeid zal zijn en dat er dan niets veranderd zal zijn aan mijn leven. En bedankt.

Maar genoeg over mijn eigen mening. Laat ik je eerst zeggen wat jij eigenlijk doet. Je reageert niet echt op wat ik zeg of vind, maar zoekt je toevlucht tot een theoretisch vraagstuk. Het is een vraagstuk dat eindeloos, in eindeloos veel gedaantes, bediscussieerd is en ook nog wel eindeloos de kop op zal blijven steken. Kan ik iets structureels veranderen aan de wereld waarin ik leef en het even dat ik leid? Het draait uiteindelijk om de vraag of hetgeen wij mensen doen en laten verklaarbaar en voorspelbaar is vanuit een bepaalde structuur, een structuur die de regels voor ons sociale en culturele gedrag voorschrijft. Of is het zo dat mensen eigenzinnig zijn, met een eigen mening en een eigen richting en dat hun gedrag niet altijd beantwoord aan een overkoepelende structuur. In reactie op die gekke structuralisten bedacht de Britse socioloog Anthony Giddens in de jaren ’70 een interessant idee. Hij vond dat die structuur aan regels en gewoontes wel belangrijk was, maar bedacht dat er zoiets was als agency, het idee dat mensen soms ook actieve keuzes maken om dingen anders te doen. De volhardende structuralisten houden natuurlijk vol dat zelfs die individuele agency uiteindelijk niets is dan een onderdeel van de structuur. En de rest van de wereld reageert daar weer op door te zeggen dat dat best kan zijn, maar dat het ons op geen enkele manier helpt om afwijkend gedrag te verklaren.

Ach ja, die hele discussie wordt natuurlijk ook al eeuwen, zij het op andere gronden, gevoerd in de filosofie. Bestaat er zoiets als vrije wil? Als keuzevrijheid? Of is die niets anders dan de geconditioneerde reactie op factoren die ver buiten onze invloed liggen? Zien we de wereld met haar mogelijkheden zoals ze echt is, of worden we gewoon voor de gek gehouden en leven we stiekem in een gigantische televisiestudie en spelen we de hoofdrol in onze eigen reality-soap, totdat we met onze boot door het decor heen varen en dan door een deurtje dat daar veel te toevallig zit naar buiten lopen? Schoolbussen met academici en studenten buigen zich al eeuwen over dergelijke vraagstukken, en wij vereren ze om hun intellectuele geestesarbeid.

Maar nog veel meer dan die handvol academici en studenten, zijn de theologen al millennia de veteranen van dit debat. In Genesis 15:13 zegt God tegen Abraham dat zijn nakomelingen 400 jaar slavernij te wachten staat. En ja, de Bijbel beschrijft vervolgens de slavernij van de nakomelingen van Abraham in Egypte. Waar was de vrije wil van de nakomelingen van Abraham om nog naar Egypte te gaan? Sterker nog, waar was de vrije wil van die Egyptenaren die blijkbaar veroordeeld waren tot slavendrijvers? Of wat dacht je van de aartsengel Gabriël die in Lucas 1:26-33 op visite komt bij de maagd Maria om haar te vertellen dat ze ondanks haar maagdelijkheid een zoon zal baren: ‘Tot in eeuwigheid zal hij koning zijn over het volk van Jakob, en aan zijn koningschap zal geen einde komen.’ Wat zal Maria daarvan gedacht hebben? Had ze überhaupt nog een keus om dat kind te baren? En wat dacht je van dat kind? Misschien had hij veel liever gewoon een timmerman willen zijn? Jij verschuilt je achter dit intellectuele dilemma, want dat is waar je je veilig voelt. Daar hoef je geen keuze te maken.

Gister keek ik een film. Een beetje in de categorie kinder/animatie zeg maar. Dat zijn de beste films, want die deinzen er in ieder geval niet voor terug om zulke morele dilemma’s onder handen te nemen. Deze film ging over een rat. Een rat die in het rijk der dieren is voorbestemd om overal tussendoor de kruipen en als een paria van afval te leven. Maar deze rat heeft ambities en dromen, en weigert zich te laten beperken door wie of wat anderen denken dat hij is. Als hij aan z’n vader vertelt dat hij uit huis wil om een carrière als chef-kok na te streven, legt zijn vader hem uit dat er voor ratten geen plaats is in de mensenwereld: ‘This is the way things are. You can’t change nature.’ Maar onze held gelooft daar niet in: ‘Change is nature, dad, the part that we can influence. And it starts when we decide...’ Dan draait hij zich gebogen om en sloft hij in de regen weg. Zijn vader roept hem nog na ‘Where’r you going?’ ‘With luck, forward.’

elon

Mail

Elon Heymans

We willen je iets vertellen. Hard//hoofd is al bijna tien jaar een vrijhaven voor jonge en experimentele kunst, journalistiek en literatuur. Een walhalla voor hemelbestormers en constructieve twijfelaars, een speeltuin voor talentvolle dromers en ontheemde jonge honden. Elke dag verschijnen op onze site eigenzinnige artikelen, verhalen, poëzie, kunst, fotografie en illustraties van onze jonge makers. Én onze site is helemaal gratis.

Hoe graag we ook zouden willen; zonder jou kunnen we dit niet blijven doen. We hebben namelijk te weinig inkomsten om dit vol te houden. Met jouw hulp kunnen we de journalistiek, kunst en literatuur van de toekomst mogelijk blijven maken, en zelfs versterken.

Als je ons steunt, dan maken wij jou meteen kunstverzamelaar door je speciaal geselecteerde kunstwerken toe te sturen. Verzamel kunst en help je favoriete tijdschrift het volgende decennium door. We zullen je eeuwig dankbaar zijn. Draag Hard//hoofd een warm hart toe.

Word kunstverzamelaar
het laatste
10 jaar HH

10 jaar HH

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor verbeelding en verhalen. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Het bestaan van zo’n plek is niet vanzelfsprekend. Sluit je daarom bij ons aan. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een... Lees meer

Tip: Kijk slechte televisie

Kijk slechte televisie

'Ik heb afleveringen van The Real Housewives waar Shakespeares beste stukken niet aan kunnen tippen.' Lees meer

 Kamikazeplastics

Kamikazeplastics

Immuuncellen die de minuscule deeltjes onschadelijk proberen te maken, bekopen dat vervolgens met hun eigen leven. Lees meer

Alles vijf sterren: DEZE SERIE IS GEWOON ZO GOED

Het voert te ver om het hele verhaal uit te leggen

Deze week worden we blij van stekjes, een queer Lees meer

Over wulken en burgemeesters 2

Over wulken en burgemeesters

'Een huis is een constructie, maar een huis is ook een gevoel dat gedeeld wordt. Er blijven sporen achter wanneer bewoners sterven. Een huis verandert terwijl het blijft staan.' Lees meer

We laten ons niet sussen 1

We laten ons niet sussen

Twee weken geleden onthaalden politici en de media 2500 protesterende boeren met open armen op het Malieveld. De 35.000 klimaatstakers en de bezorgde burgers van Extinction Rebellion konden rekenen op een stuk minder steun. Wat is er nodig om de urgentie van de klimaatcrisis echt te laten voelen?, vraagt Jarmo Berkhout zich af. De legers... Lees meer

Tip: Leer een ambacht

Leer een ambacht

Nora van Arkel ging spontaan een dag in de leer bij een Berlijnse Meisterbacker. Daar leerde ze minder te denken en meer te doen. Een tip om eens te vragen of iemand je een ambacht wil leren. Lees meer

 Staakt-het-boeren

Staakt-het-boeren

Duizenden boeren toogden naar het Malieveld met hooivork en tractor. Lees meer

Column: September Blues

September Blues

De maand september is weer voorbij en dat betekent voor Trudy afscheid nemen en opnieuw beginnen. Van haar zomerhuisje op het platteland keert ze terug naar het leven in de stad. Lees meer

Filmtrialoog: Manta Ray

Manta Ray

Redacteuren Eva van den Boogaard, Mat Hoogenboom en Oscar Spaans bezochten de bioscoop om het speelfilmdebuut van de Thaise regisseur Phuttiphong Aroonpheng te zien. Het werd een magische ervaring: Manta Ray bleek een even eenvoudige als betoverende vertelling over een voor dood achtergelaten man die door een visser uit de mangrove wordt gered. Mat: Wat... Lees meer

Hard//talk: Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. In tegenstelling tot Ella Kuijpers ziet Gatool Katawazi er wél het belang van in om voorkeur te geven aan de sollicitant die de diversiteit binnen een organisatie versterkt. Afgelopen zomer schreef Ella Kuijpers een Hard//talk waarin zij pleit tegen positieve discriminatie in sollicitatieprocedures. Juist... Lees meer

Inclusiviteit

Echte inclusiviteit is nog ver weg

Het debat over diversiteit en inclusiviteit in de culturele sector gaat niet ver genoeg. Lees meer

Tip: Geef het voordeel van de twijfel

Geef het voordeel van de twijfel

Redacteur Else Boer schippert tussen cynisme en naïviteit. 'Om naïviteit te vermijden, besloot ik dat cynisme een adequate reactie op de wereld was. Maar het continu bevragen van mensen en hun beweegredenen is vermoeiend.' Lees meer

Alles vijf sterren: 14

Geen douche, geen geloof, geen adem

Deze week worden we blij van een zeiltripje naar het Markermeer, een serie over verkeerd geplaatste bewijslast, en een dansvoorstelling van Arnhemse meisjes. Lees meer

Hard//talk: Greta Thunbergs requiem voor een droom

Greta Thunbergs requiem voor een droom

Thunberg deinst er niet voor terug een onderdeel te worden van haar eigen verhaal. Lees meer

Automatische concepten 26

Over de column (niets dan goeds?)

Iduna schrijft al jaren columns voor Hard//hoofd en vraagt zich af: hoe komt het toch dat ze ergens alsnog verwarde gevoelens heeft bij het fenomeen 'column'? Een overpeinzing die terugvoert naar Iduna's jaren op de universiteit en de twijfel over de plek die ze in mag nemen in de wereld. Lees meer

Het verlies van succes 2

Het verlies van succes

In een tijd waarin het steeds noodzakelijker lijkt te worden om prestaties te etaleren, denkt Mare Groen na over het systeem achter onze opvattingen aangaande succes dan wel mislukking. Ik lig nog steeds op bed en ben de hele dag niet buiten geweest. Het is 20.00 uur. Ik heb afgesproken om naar de film te... Lees meer

Tip: Durf hardop te dromen

Durf hardop te dromen

Rose Doolan vertrok jaren geleden naar San Francisco, met wilde plannen en weinig budget. Lees meer

 De blinddoek komt af

De blinddoek komt af

Vrouwe Justitia heeft haar blinddoek afgenomen. Lees meer

Column: Mammie

Mammie

'Arme mammie, sorry mammie!', hoort Trudy in de wachtkamer van het ziekenhuis. De irritatie die dit oproept komt vanuit een nooit gedichte kloof in het verleden. En dat heeft alles met het woord 'mammie' te maken. Lees meer

De geruchten zijn waar. Lees Hard//hoofd nu ook op papier!

Bestel op tijd je eigen exemplaar van de eerste editie, met als thema: ‘Ik’. We hebben drie covers ontworpen. Kies je favoriet.

Bestellen